_ بخش ترانزیستور(تَک اتصالی) UJTs
ولتاژ نقطه اوج (Vp) در ترانزیستور(تَک اتصالی) UJTs
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
نکته : UJT دارای یک پیوند واحد و ویژگی های عجیب و غریبی است که آن را در مدار های مختلف زمان بندی و تریگر ضروری می کند.
این پارامترها به هم مرتبط هستند و از یک مدل UJT به مدل دیگر متفاوت هستند، با این حال درک این موارد به طراحی موثر مدار کمک خواهد کرد. نکته قابل توجه این است که ولتاژ نقطه اوج (Vp) با استفاده از فرمول Vp = ηVbb + Vd محاسبه می شود، که در آن Vbb ولتاژ بین دو پایه و Vd افت ولتاژ در دیود امیتر است. نسبت مقاومت ذاتی (η) یک پارامتر حیاتی است که به صورت η=R1 / (R1+R2) تعریف می شود، که در واقع دو مقاومت داخلی UJT هستند. ولتاژ در امیتر UJT برای انتقال از حالت خاموش به حالت روشن باید به Vp برسد.
این سطح ولتاژ در امیتر، UJT را به حالت رسانایی خود هدایت می کند. Vp با فرمول زیر بدست می‌آید:
Vp = η * V_BB + V_D، که در آن V_BB ولتاژ بین بیس و V_D افت ولتاژ مستقیم پیوند امیتر-بیس است.
عملکرد یک ترانزیستور UJT به شارژ و دشارژ مکرر یک خازن متکی است که توسط خواص ذاتی UJT کنترل می شود. هسته این عملکرد در ظرفیت UJT برای تغییر بین حالت های مقاومت بالا و پایین بر اساس ولتاژ در ترمینال امیتر آن نهفته است، که آن را به گزینه ای طبیعی برای چنین مدارهایی تبدیل می کند. این عملیات را می توان به صورت زیر توصیف کرد: در ابتدا، خازن از طریق یک مقاومت شارژ می شود تا زمانی که ولتاژ امیتر به ولتاژ نقطه اوج (Vp) UJT برسد. در این مرحله، UJT به حالت مقاومت پایین خود تغییر می کند و به خازن اجازه می دهد تا به سرعت از طریق امیتر به بیس ۱ تخلیه شود.پس از اتمام تخلیه و کاهش ولتاژ امیتر به زیر ولتاژ نقطه دره (Vv)، UJT به حالت مقاومت بالای خود بازمی گردد و خازن شروع به شارژ مجدد می کند و این چرخه ادامه می یابد و در نتیجه یک خروجی پالسی ایجاد می شود.