_ بخش ترانزیستور اَثر میدانی ( قابل برنامه ریزی PUT)
تاثیر نسبت (اِستهلاک ذاتی) بر عملکرد ترانزیستور اَثر میدانی قابل برنامه ریزی PUT یا (ترانزیستور قابل کنترل)
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
نسبت استهلاک ذاتی (η) یک ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) ، ولتاژ اِمیتر مورد نیاز برای تحریک دستگاه را تعیین می کند. این ولتاژ، ولتاژی را تعریف می کند که در آن ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) از حالت مقاومت بالا به حالت مقاومت پایین منتقل می شود. نسبت استهلاک یک ویژگی ذاتی ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) است که تحت تأثیر ساختار داخلی آن و غلظت آلایش ماده پایه قرار می گیرد.
وظیفه اصلی یک ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT)
وظیفه اصلی یک ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT عمل کردن به عنوان یک سوئیچ کنترل شده با ولتاژ است. هنگامی که ولتاژ در ترمینال اِمیتر آن به کسر مشخصی از ولتاژ دو ترمینال بیس آن (که با نسبت استندآف ذاتی آن تعریف می شود) برسد، فعال (روشن) می شود و هنگامی که جریان به زیر نقطه سقوط اُفت می کند، خاموش می شود و این امکان را فراهم می کند که به عنوان یک نوسان ساز رلاکسیون بسیار کارآمد استفاده شود.
تفاوت کلیدی بین ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) و BJT ها
تفاوت‌های کلیدی در ساختار و عملکرد آنها نهفته است. ترانزیستورهای تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) یک پیوند pn دارند، مقاومت منفی نشان می دهند و در درجه اول برای کاربرد های سوئیچینگ و زمان بندی استفاده می شوند. از سوی دیگر، BJT ها دو پیوند pn دارند، با جریان کنترل می شوند و معمولاً برای تقویت و سوئیچینگ استفاده می شوند. همچنین، BJT ها نسبت مقاومت ذاتی مانندترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) ندارند.
نظریه عملیاتی پشت یک ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT)
نظریه عملیاتی یک ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) بر اساس ساختار منحصر به فرد آن و مدولاسیون رسانایی در ناحیه بیس آن است. هنگامی که ولتاژ امیتر به سطح خاصی (که توسط نسبت استندآف ذاتی تعیین می شود) می رسد، باعث ایجاد جریانی می شود که منجر به افت ناگهانی مقاومت در ناحیه مقاومت منفی آن می شود. این ویژگی به آن اجازه می دهد تا برای کاربردهایی مانند نوسان ساز های رلاکسیون استفاده شود.
_ife5.gif)
ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) در مدار های نوسان ساز رِلاکسیون
ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد مقاومت منفی خود، که امکان طراحی ساده‌ای را که تنها به چند قطعه خارجی مانند مقاومت و خازن نیاز دارد، فراهم می‌کند، در مدارهای نوسان‌ساز رلاکسیون ترجیح داده می‌شوند. توانایی ذاتی آنها در تغییر از حالت مقاومت بالا به حالت مقاومت پایین و سپس تنظیم مجدد خودکار، برای تولید پالس‌های تکراری ایده‌آل است.
ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) در کاربرد هایی غیر از نوسان ساز های رلاکسیون
بله، اگرچه ترانزیستور تک پیوندی قابل برنامه ریزی (PUT) به خاطر نوسان ساز های رلاکسیون شناخته شده اند، اما در کاربرد های دیگری مانند مدار های تریگر برای یکسو کننده های کنترل شده سیلیکونی (SCR) نیز استفاده می شوند. ویژگی های سوئیچینگ و توانایی آنها در تولید پالس های زمان بندی، آنها را به انتخاب خوبی برای این کاربردها تبدیل می کند.