بخش میکروپروسسورها Microprocessor (ریزپردازنده)
آشنایی با (بافر آدرس و بافر آدرس - داده) در میکروپروسسورها_(مهم دقت کنید)
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
نکته: در میکروپروسسورها محتوای ذخیره شده در نشانگر پشته و شمارنده برنامه در (بافر آدرس و بافر آدرس-داده) بارگذاری می شود تا با واحد پردازنده میکروپروسسور ارتباط برقرار کند. تراشه های حافظه (خروجی و ورودی I/O) به این گذرگاه ها متصل هستند. میکروپروسسور می تواند داده های مورد نظر را با حافظه و تراشه های I/O مبادله کند.
در میکرو پروسسورها (بافر آدرس و بافر آدرس-داده) داده هایی را که قرار است ذخیره شوند را حمل می کند. دو طرفه است، در حالی که گذرگاه آدرس مکانی را به جایی که باید ذخیره شود می برد و یک طرفه است. برای انتقال داده ها و آدرس دستگاه های ورودی/خروجی استفاده می شود.در میکرو پروسسورها از بافرهای آدرس و داده برای انتقال داده های دو طرفه استفاده می شود. آنها زمانی که کمترین بایت قابل توجه آدرس را ارسال می کنند، انتقال داده یک طرفه را انجام می دهند. این بافرها فقط برای افزایش ظرفیت حرکت جریان استفاده می شوند. از طریق گذرگاه داخلی داده ها به بافرها می رود. کمترین بایت مهم آدرس به بافرها از قفل آدرس داخلی به دیگری می رود.
در واقع، همچنین در یک سیستم میکروکامپیوتری عملی، ظرفیت محرک برای پین های داده، پس از فرآیند بافر داخلی، ممکن است رضایت بخش نباشد. بنابراین همیشه تراشه های بافر خارجی برای انجام کل کار وجود خواهد داشت.در میکرو پروسسورها بافر یک منطقه نگهداری موقت برای داده ها است در حالی که در انتظار انتقال به مکان دیگری است. معمولا در رم قرار دارد. مفهوم بافر به منظور جلوگیری از تراکم داده ها از یک پورت انتقال ورودی به خروجی توسعه یافته است.استفاده های رایجی از بافر وجود دارد که به بهبود عملکرد کلی دستگاه کمک می کند. تقریباً همه هارد دیسک ها از یک بافر برای تسهیل بازیابی آسان داده ها استفاده می کنند. هر نوع سرویس مدیریت حافظه و ذخیره سازی داده ها از نوعی بافر نیز استفاده می کند. حتی ابتدایی ترین وظایف میکرو پروسسور نیاز به استفاده از بافرها برای عملکرد به شکل ثبات دارند، جایی که داده هایی مانند عملوند ها و عملگرها قبل از پردازش ذخیره می شوند.
بافرهای آدرس: این بافرها برای انتقال یک طرفه آدرس های شماتیکی هستند که فقط برای ارسال مهم ترین بایت آدرس داده شده استفاده می شوند. مهم ترین بایت آدرس به بافرهای مربوط به قفل آدرس داخلی می رود. از این رو آدرس ارسال شده به محدوده آدرس از خروجی تا ورودی تمام تراشه های خارجی مانند تراشه های RAM، تراشه های EPROM و سایر تراشه های جانبی را هدایت می کند.بدیهی است که در یک سیستم میکرو کامپیوتری عملی، ظرفیت هدایت پین های آدرس، پس از بافر داخلی، ممکن است رضایت بخش نباشد. بنابراین باید تراشه های بافر خارجی برای انجام کار وجود داشته باشد.
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
دکترایِ تخصصی نانو _ میکرو الکترونیک