نحوه عملکرد فناوری nano _electronic در پیشرفت علوم nano _ medical (مهندسی میکرو_ نانو الکترونیک)

نویسنده و پژوهشگر: دکتر ( افشین رشید)


نکته : بشر سعی دارد تا با استفاده از نانوتکنولوژی در الکترونیک خواص مولکولها را تغییر دهد تا وقتی که جسمی از این مولکول ها درست شود و تمام خواص این مولکول ها و (ماده اصلی) را در خود داشته باشد.

فراتر از آسان کردن استفاده بهینه از دارو و کپسوله کردن داروها (PLA,PLGA) نانو تکونولوژی می تواند برای فرمول هایی رهایش دارو (Drug Deliverg) تهیه کند که به نحوه حیرت انگیزی توان داروها را افزایش می دهد.

امروزه سازه های نانو تکنولوژی در بحث دارو رسانی ، درمان داروهای نامحلول در آب، امکان استشناقی یا خوراکی شدن داروها ی تزریقی، حذف اثرات جانبی داروها، تشخیص زود هنگام بیماریها و درمان بیمارهای  لاعلاج ازقبیل ایدز، هپاتیت ، سرطان تحولی بزرگ ایجاد کرده است.

سرعت زیاد در خدمات درمانی، هزینه های پائین تر، درمان دقیق و اختصاصی تر بویژه در دارو رسانی توانسته فناوری نانو را به عنوان فناوری  برتر در ابتدای قرن حاضر تبدیل کند. این امر باعث شده کشورهای مختلف با سرعتی هر چه تمامتر در این حوزه قدم گذاشته و به پیش بروند. با توجه به اینکه این تکنولوؤی در مراحل ابتدائی گسترش و شکوفائی است

طراحی، ساخت، توسعه و استفاده از محصولاتی که اندازه آن ها دربازه nm 1تا nm 100 قرار دارند را نانو الکترونیک گویند. درحقیقت اینجا صحبت از ریز شدن است که این کار تماس بیشتر، فعالیت بیشتر و افزایش مساحت را ممکن می سازد. نانو یک مقیاس جدید در فناوری ها و یک رویکرد جدید در تمام رشته ها است و این توانایی را به بشر می دهد تا دخالت خود را در ساختار مواد گسترش دهد و در ابعاد بسیار ریز به طراحی و ساخت دست بزند و در تمام فن آوری هایی که بشر در حال حاضر به آن دست یافته، اثر بگذارد.


وسایل پزشکی و نانو الکترونیک

وسایل پزشکی:
به طور معمول اعضا قابل کاشت در بدن، مانند دریچه های قلب، ساخت اندام های مورد نیاز در ترمیم های ارتوپدی ساخته شده از تیتانیوم و فولادهای ضد زنگ با سایر اعضای بدن سازگاری دارند ولی متاسفانه ممکن است در طول عمر بیماران دچار خوردگی شده و کارآیی خود را از دست بدهند. استفاده از نانو کریستال های اکسید زیرکانیوم، به عنوان یک عنصر بسیار سخت، غیرخورنده و مقاوم در مقابل واکنش های بدن و سازگاری با آن جایگزین بسیار خوبی برای روش های متداول است. نانو کریستال های «سیلیکون کربید» به علت وزن کم، مقاومت بسیار عالی و سازگاری با اعضای بدن برای ساخت دریچه های مصنوعی قلب در آینده به کار خواهد رفت. ساخت رباط هایی با کاربردهای بسیار متفاوت در بدن در اندازه های کوچک بخش مهمی از کاربردهای وسیع اینگونه مواد را شامل می شود. 

نانو ربات ها و (نو بوت  ها) تحول در علوم پزشکی و بیماری های لاعلاج

به طور کلی در ساخت نانو ربات دو مسئله مهم وجود دارد. اول شبیه سازی  و طراحی  بر اساس ربات های ماکرو  که شامل نیروی محرکه؛ برقراری ارتباط و جهت یابی است و دوم مونتاژ قطعات نانو ربات. تحقیقات در زمینه نانو رباتیک جنیه تئوری داشته و تاکنون نانو ربات مصنوعی غیر بیولوژیک ساخته نشده‌است.

هر آنچه تا به اینجا گفته شد خود از مزیت‌های نانو ربات‌ها است اما از نظر تئوری مزیت‌هایی مورد توجه واقع شده‌اند که عبارتند از :
  • دوام فوق العاده بالا (مهمترین مزیت نانو روبات) 

تحقیقات نشان داده‌اند که بنا به نیاز و نحوه طراحی نانو روبات‌ها، می‌توان آن‌ها را در طول سالیان متمادی و حتی یک قرن بدون اینکه ذره‌ای از عملکرد آن‌ها مختل شود، مورد استفاده قرار داد.

  • هوش مصنوعی پیشرفته

آن‌ها از هوش مصنوعی در سطحی پیشرفته برخوردارند تا بهترین گزینه را در جهت تشخیص بیماری انتخاب نمایند.

کارکرد و عملکرد نوبوت ها 

نوبوت‌‏ها مخفف "ربات اسید نوکلئیک" است. نوبوت‌‏ها ماشین‏‌های مولکولی آلی در مقیاس نانو می‏‌باشند. ساختار DNA می‏‌تواند وسیله‏‌ای برای جمع‌‏آوری دوبعدی و سه بعدی ابزار نانومکانیکی فراهم نماید. ماشین‌‏های مبتنی بر DNA را می‏توان با استفاده از مولکول‏‌های کوچک، پروتئین‌‏ها و دیگر مولکول‌های DNA فعال کرد.

انواع نانو حسگرهای سنتزی در شناسایی ویروس ها و باکتری ها : 

نانولوله‌های کربنی و نانوسیم ها برای شناسایی باکتری و ویروس

این مواد اغلب می توانند برای شناسایی باکتری یا ویروس استفاده شوند. ابتدا نانولوله کربنی با اتصالات آنتی بادی (Antibody) عامل دار می شود. وقتی که باکتری یا ویروس با آنتی بادی پیوند برقرار می کند هدایت نانولوله تغییر می یابد. در روش دیگر نانولوله به فلز متصل می شود و یک ولتاژ از آن عبور می کند. وقتی یک باکتری یا ویروس با نانولوله پیوند برقرار می کند، جریان تغییر می یابد و یک سیگنال تولید می شود. دانشمندان معتقدند که این روش، یک روش سریع برای تشخیص باکتری می باشد.
  • نویسنده و پژوهشگر: دکتر ( افشین رشید)