بسته بندی ic های (SMD ) از نوع  fcCSP (پردازشگر BGA)

پژوهشگر و نویسنده:  دکتر  (  افشین رشید)

نکته: cpu یا همان واحد پردازشگر مرکزی (Central Processing Unit) اصلی ترین سخت افزار کامپیوتر به حساب می آید. بارزترین ویژگی آن انجام محاسبات منطقی و پردازش اطلاعات است. 

CPU در واقع واحد پردازش مرکزی هر کامپیوتر یا سرور است. کامپیوترها یا ابزارهایی که نیاز به انجام امور محاسباتی دارند، بدون CPU قادر به انجام هیچ کاری نیستند، CPU اطلاعات را از حافظه دریافت کرده، سپس الگورتیم‌های مختلف مانند ضرب و جمع یا عملیات‌های منطقی مانند and یا or یا not را روی آن‌ها اعمال کرده و در نهایت خروجی را تحویل می‌دهد.




هر چه پردازنده قوی ‌تر باشد، قادر به پردازش حجم بیشتری از اطلاعات خواهد بود و در نتیجه سرعت سیستم نیز بالاتر خواهد رفت. تمام بخش ‌های مختلف کامپیوتر به CPU وابسته هستند و بدون آن هیچ عملیاتی انجام نمی ‌شود. اما CPU نیز به تنهایی قادر به فعالیت نیست و به حافظه برای نگه ‌داری اطلاعات، پردازنده گرافیکی برای رِندر تصاویر و هزاران قطعه ریز و درشت دیگر نیاز دارد.در طی سال‌های متمادی از زمانی که نخستین سی ‌پی ‌یو عرضه شد، بهبود های زیادی در آن ‌ها ایجاد شده است. اما علی‌رغم این واقعیت، هنوز هم کارکرد اصلی سی ‌پی ‌یو شامل سه مرحله ساده است: واکشی (Fetch)، کدگشایی (Decode) و اجرا (Execute).



معیار سنجش سرعت سی پی یو، MHz است. هر بیت دارای مقدار صفر و یا یک است که توسط CPU پردازش می‌شوند. در پردازنده‌های 32 بیتی میزان پردازش برابر با 4,294,967,295 است در حالی که در پردازنده های 64 بیتی این مقدار برابر با 18,446,744,073,709,551,615 است.

پردازنده های core یا CPU های چند هسته ای 

در ابتدا سی‌ پی‌ یو ها تنها یک هسته داشتند. این یعنی واحد پردازش مرکزی به انجام تنها یک مجموعه از وظایف محدود بود. این یکی از دلایلی بود که در آن زمان رایانه‌ ها را با وجود تأثیرگذار بودن، نسبتاً کند و وقت ‌گیر می‌کرد. 



بعد از ساخت پردازنده‌ ی تک ‌هسته ‌ای، تولید کنندگان به فکر راه ‌هایی برای ارتقاء عملکرد آن افتادند. یکی از این راه ‌ها به ساخت پردازنده ‌های چند هسته ‌ای منتهی شد. یک پردازنده‌ی دوهسته‌ای به زبان ساده یعنی دو سی ‌پی ‌یو مجزا روی یک تراشه. با افزایش تعداد هسته‌ ها، سی ‌پی ‌یو ها قادر به مدیریت پردازش ‌های چند گانه به ‌صورت همزمان شدند. این موضوع منجر به افزایش عملکرد و کاهش زمان پردازش شد. دو هسته ‌ای به سرعت راه را برای چهار هسته‌ای باز کرد و حتی پردازنده ‌های هشت ‌هسته‌ ای پس از آن پدیدار شدند. امروزه به لطف فرا ریسمانی (Hyper-Threading) رایانه‌ ی شما می‌ تواند به گونه‌ای عمل کند که گویی ۱۶ هسته ‌ی پردازشی دارد.

پژوهشگر و نویسنده:  دکتر  (  افشین رشید)

دکترایِ  تخصصی نانو _ میکرو الکترونیک