(مقاومت شناسی Resistor)
مقاومت های ذغالی (Carbon Resistor) مقاومت های اولیه ترکیب کربن
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
نکته: مقاومتهای ترکیبی کربن (ذغالی) از یک عنصر مقاومت استوانه ای جامد با سیمهای تعبیه شده یا کلاههای انتهایی فلزی که سیم های سرب به آن وصل شده اند تشکیل شده است. بدنه مقاومت با رنگ یا مخلوط ذغال (Carbon) با کربن محافظت می شوند.
مقاومت های اولیه ترکیب کربن در قرن بیستم ، بدنه ای عایق کاری نشده ای داشتند. سیم های سرب در اطراف انتهای میله عنصر مقاومت پیچیده شده و لحیم شده بودند. مقاومت کامل برای کد گذاری رنگ از مقدار آن رنگ آمیزی شد.عنصر مقاومت (ذغالی) از مخلوطی از پودر کربن ریز و یک ماده عایق ، معمولاً سرامیکی ساخته می شود. رزین مخلوط را در کنار هم نگه می دارد. مقاومت با نسبت ماده پر (سرامیک پودر) به کربن تعیین می شود. غلظت های بالاتر کربن که رسانای خوبی است باعث مقاومت کمتری می شود. مقاومتهای ترکیبی کربن معمولاً در دهه 1960 و پیش از این مورد استفاده قرار می گرفتند ، اما امروزه برای استفاده عمومی محبوب نیستند زیرا انواع دیگر مشخصات بهتری مانند تحمل ، وابستگی به ولتاژ و استرس دارند.
مقاومتهای ترکیبی کربن هنگامی که با ولتاژهای بیش از حد تنش دارند ، تغییر می دهند. علاوه بر این ، اگر میزان رطوبت داخلی ، از قرار گرفتن در معرض مدت زمان طولانی تا یک محیط مرطوب ، قابل توجه باشد ، گرمای لحیم کاری تغییر غیرقابل برگشتی در مقدار مقاومت ایجاد می کند.این مقاومت ها غیر القایی هستند ، که در استفاده از برنامه های کاهش پالس ولتاژ و محافظت از افزایش ، مزایایی را ایجاد می کند. مقاومتهای ترکیب کربن از مقاومت بالاتری نسبت به اندازه کامپوننت برخوردار هستند.
مقاومتهای ترکیب کربن (ذغالی) هنوز هم در دسترس هستند اما نسبتاً گران هستند. مقادیر آن از کسری از اهم تا 22 مگم متغیر بود. این مقاومتها به دلیل قیمت بالای آنها دیگر در اکثر کاربردها مورد استفاده قرار نمی گیرند. با این حال ، آنها در منبع تغذیه و کنترل جوشکاری استفاده می شوند.
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
دکترایِ تخصصی نانو _ میکرو الکترونیک