بررسی ساختار مقاومت کربنی Carbon resistor (برق _ الکترونیک)
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید )
نکته : «مقاومت های کربنی» (Carbon Resistance) پر استفاده ترین و ارزان‌ترین نوع مقاومت های ترکیبی هستند.
این مقاومت ها در مدارهای الکترونیکی و الکتریکی کاربرد فراوانی دارند. عنصر مقاومتی این مقاومت ها، از ترکیبی از گرد کربن یا گرافیت (مثل نوک مداد) تشکیل شده است. همچنین در ترکیب آن ها، پودر غیر رسانای سرامیک (خاک رس) نیز برای چسباندن گرد کربن به کار می رود.
وظیفه اصلی مقاومت در یک مدار الکتریکی یا الکترونیکی، جلوگیری از عبور جریان یا تنظیم و تعیین جریان الکترون ها با استفاده از ماده هدایتی داخل آن است. می توان مقاومت ها را به صورت ترکیبی در ساختار های سری و موازی استفاده کرد. (مقاومت های کربنی ثابت) به مقاومت‌هایی گفته می‌شود که همواره مقدار آنها ثابت و همان مقدار نامی درج شده بر روی مقاومت است. عوامل محیطی و ولتاژهای مختلف تاثیری بر مقدار این مقاومت ندارند.
ساختمان داخلی و کاربرد های carbon resistor
نسبت گرد کربن به سرامیک (هادی به عایق) نشان دهنده مقدار مقاومتی ترکیب است. هرچه مقدار کربن بیشتر باشد، مقاومت کمتر است. در نهایت، این ترکیب را به شکل استوانه‌ای در می‌آورند. از مقاومت کربنی برای توان‌‌های پایین تا متوسط استفاده می‌شود. این نوع مقاومت، مقدار اندوکتانس پایینی دارد.به این ترتیب، این مقاومت برای کاربردهای فرکانس بالا بسیار مناسب است. اما از نقاط ضعف مقاومت‌های ترکیب کربنی می‌توان به نویز و ناپایداری در دماهای بالا اشاره کرد. به همین دلیل، از این مقاومت ها در مدار هایی که حساسیت و دقت بالا مورد نیاز است، کمتر استفاده می‌شود. مقاومت های کربنی ثابت جز عناصر غیرفعال هستند، به این معنی که هیچ منبع توان یا تقویت کنندگی در آنها وجود ندارد و تنها تضعیف کننده سیگنال ولتاژ یا جریان عبوری می باشند. در نتیجه تضعیف سیگنال، مقداری انرژی در اثر مقاومت جریان الکترونی بصورت حرارت تلف می شود.
پژوهشگر و نویسنده: دکتر ( افشین رشید)
دکترایِ تخصصی نانو _ میکرو الکترونیک